Op de parkeerplaats bij de bushalte is het vroeg, koud en stil. Af en toe bromt een auto voorbij, heel anders dan overdag. Een klein groepje vrouwen staat een eindje verderop en vertelt elkaar wat iedereen al weet. Luid klinkt het: “’t is koud". " 't Is nog donker.” “ Ja maar het wordt al een beetje licht.” Als de bus is gearriveerd neemt iedereen zijn plek in en kunnen de serieuze onderwerpen worden besproken. “Hé hé we gaan." "Op naar de kerstmarkt." Ja , we komen er vanzelf. "We laten ons rijden hé?” Buiten laat de zon zien dat zij eraan komt. Binnen gaat het over irritante buren en geredde asielkatjes geïllustreerd met foto’s op de telefoon. De chauffeur heeft Skyradio aangezet maar het helpt niet. Het vriendinnengroepje heeft het voor het zeggen Nog twee en een half uur en dan word ik door de gemütlichkeit van de kerstmarkt in Munster omringd. Met mijn telefoon vermaak ik me wel zo lang.
Om kwart voor elf is het parkeerterrein in zicht en geeft de chauffeur aan dat hij niet graag wacht dus dat we om kwart voor vijf in de bus moeten zitten. Hij probeert zo streng mogelijk te zijn. Buiten de bus pak ik mijn plattegrond en zoek de juiste richting naar de eerste kerstmarkt. Er zijn er vijf dus als je de Altstadt in loopt kom je er vast een tegen. Het is er druk. Af en toe zie ik iemand ter hoogte van mijn borst angstig omhoog kijken. Tegen de middag wordt het steeds drukker en ik neem mijn eerste Glühwein. Kraampjes met typische kerstmarkt lekkernijen rijgen zich aan elkaar. Reibekuchen, zwiebelkuchen, pommes, gevulde champignons. Bij een kraampje met stamppot van Carlos staan meer mensen achter dan voor de toonbank. Wat men op de kerstmarkt niet kent eet men blijkbaar niet. Tussen al die mensen zit een bedelaar op de grond. Hij heeft veel ruimte om zich heen. In de warenhuizen staan rijen mensen voor de kassa. De reclame heeft zijn werk gedaan. Na een half uur zoek ik de volgende kerstmarkt maar beland in een winkel met kerststallen. Er zijn stallen waar je elk jaar een nieuw figuur bij kunt kopen. Dit jaar is het de zebra, bijna al uitverkocht.
Tegen vier uur ga ik met mijn derde beker Glühwein weer naar de parkeerplaats. Een beetje doezelig van de wijn vouw ik me op mijn stoel. De bus stroomt weer vol en de meegebrachte volle tassen worden in het rek geduwd. Zelf heb ik Duits gebak meegenomen voor zondag dus staat mijn tas naast me. Precies om kwart voor vijf draait de bus van de parkeerplaats de weg op naar huis. In de bus denk ik aan wat deze dag me heeft gebracht. Sfeer proeven. Kerst ervaren. Leuke kerstversiering kopen. Een houten ster of een mooie kerststal. Zwerven. Genieten van de geur en de gemütlichkeit. Allemaal zaken die ik nog in mijn herinnering had, maar ik heb het niet opnieuw beleefd. Het is de kraampjes met eendjes en vw busjes, portemonnees en notenkrakers en al dat eten en drinken niet gelukt.