Het was voor de zevende keer dat ik met de Roemenië werkgroep van de Protestantse gemeente van Dalfsen/Oudleusen meeging naar Transsylvanië. We waren dit jaar met zijn achten. Tijdens die lange en mooie reis bezochten we aldaar de projecten die we financieel ondersteunen. Het weekend brachten we door in Lacu/ Feketelac. Ongeveer 1800 km van het Vechtdal verwijderd en een uur rijden van Cluj - Napoca. Een mooi, maar armoedig bergdorpje liggend aan de oostgrens van Transsylvanië. In dat dorpje is o.a. mede d.m.v. een schenking van ons een gemeenschapshuis gerealiseerd. We sliepen bij zeer gastvrije gezinnen in eenvoudige huizen met nog een ‘huusie’ (toilet) buiten. Op zaterdagmorgen hielden we in het gemeenschapshuis een markt waar we voor een ‘appel en een lei( = Roemeense muntsoort)’ fietsen, dekens en kleren verkochten, die we in Dalfsen en Oudleusen gekregen en verzameld hadden. Iets kopen is namelijk meer van jezelf, dan iets krijgen. Het geld wat verdiend werd kwam ten goede van de gemeenschap. Enthousiast werd er die morgen met handen en voeten gesproken, gehandeld, verkocht en gekocht.. zo enthousiast dat ik aan het eind van de markt er achter kwam dat ik per ongeluk ook mijn eigen trui( een hele mooie ‘Wijnberger’) verkocht had. Ik heb het maar tegen niemand gezegd, want het was mij 4 jaar geleden ook al een keer bij eenzelfde soort markt overkomen. En een ezel….tja…Ik hoop dat hij er voor die appel en een lei heel blij mee is!!
De dag erna waren we te gast in de Reformatorische kerk van Lacu. Mijn collega Istwan en ik gingen samen voor. Hij in het Hongaars (want dat is de taal die men daar spreekt) en ik in het Nederlands. We zongen Psalm 42 en ‘Dank, dank nu allen God’. Ieder in zijn eigen taal. Aan het eind van de viering baden samen het Onze Vader een ieder in zijn moedertaal. Allemaal op hetzelfde moment zeiden we ‘Amen’ We verstonden elkaar totaal niet maar begrepen elkaar des te meer !!!
Hans Schipper…predikant in ruste