De deur vliegt open, het vliegengordijn wordt weggeslagen. Met een vrolijke lach komt Nicole Grondman onze kant opgelopen. “Welkom hier op de boerderij.” Langzaam nemen we de omgeving in ons op en lopen naar Nicole toe. Na een lange fietstocht zijn we eindelijk op het Melkveebedrijf De Velshoeve aangekomen. Hier op de boerderij hebben Nicole en haar man niet alleen melkkoeien, maar heeft Nicole ook een plek voor zichzelf gecreëerd. Haar ‘Kookweide’.
Anne-Ruth Langebeeke
Nicole gaat ons voor naar binnen toe. Dit is haar ruimte. Als we de ruimte binnen lopen is het eerste wat je ziet de grote glazen wand, waar direct de melkcarrousel staat. Ook wel een ronddraaiende melkstal. Zesendertig koeien kunnen hier tegelijkertijd gemolken worden. Een bijzonder gezicht, waar je hier in de Kookweide op uitkijkt. De ruimte is verder sfeervol ingericht. Tulpen staan op de ruime tafel en een groot keukenblok zorgt voor een huiselijke sfeer. Rustig nemen we plaats aan de tafel. Nadat de koppen koffie en thee zijn neergezet neemt Nicole naast ons plaats. “Welkom hier in mijn plekje”. Met veel plezier geeft Nicole verschillende workshops, zoals het maken van kaas of een kookworkshop. Daarnaast kan je een rondleiding krijgen of vergaderen in de sfeervolle ruimte.
De Kookweide is het project van Nicole dat zij vijftien jaar geleden startte. Het begon niet op deze plek en niet met deze naam. “Nee dit was er nog niet zo” wijst Nicole naar de melkstal, waarbij ze ook wijst naar de stallen erachter. “We hadden ons vorige bedrijf aan de voet van de Lemelerberg. Ik kon bij wijze van spreken mijn deur uitstappen en stond zowat meteen op de Lemelerberg. Het was een prachtige plek, maar gaf ons geen toekomst.” Nicole en haar man wilden het bedrijf uitbreiden, meer koeien houden en meer ruimte. Aan de voet van de Lemelerberg was het niet mogelijk. “De Lemelerberg is een Natura2000-gebied. Uitbreiden daar was onmogelijk. Daarnaast was het allemaal ook wel aan de oude kant.”
Dit was het begin van een lange en stressvolle periode voor de familie. PFAS-regels worden steeds strenger en vooral bij zo’n beschermd gebied als de Lemelerberg, is er geen toekomstperspectief voor boerenbedrijven. Natura2000-gebieden zijn namelijk beschermde natuurgebieden van een Europees netwerk. In deze natuurgebieden worden bepaalde dieren, planten en hun natuurlijke leefomgeving beschermd om de biodiversiteit te behouden.
“Stel dat wij niet tegen die tijd waren weggegaan, dan waren wij waarschijnlijk onterfd. Zo’n bedrijf als dat wij hadden, mag niet meer zo dicht bij een Natura2000-gebied. Eigenlijk zijn we precies op het juiste moment weggegaan. Je begint dan afwegingen te maken. Blijf je hier in Nederland of is er meer mogelijk in het buitenland. Naar Zweden vertrekken was een serieus plan dat we hadden. Maar ik was zwanger van mijn middelste zoon. En dan begin je weer te twijfelen. Moeten we dan nu gaan? Of toch later? Maar als je later gaat, dan moet je kind ook niet te oud zijn.” Veel afwegingen hadden de revue gepasseerd en uiteindelijk is de familie hier in Witharen, aan de Witharenweg neergestreken.
Nicole kijkt even kort naar de melkstal begint te vertellen over hoe zij uiteindelijk op deze plek terecht zijn gekomen. “Het was dus zoeken, we spraken veel mensen hierover. En uiteindelijk kwamen we in gesprek met de familie van der Heide. Zij konden en wilden een stukje grond verkopen en een gedeelte van het landgoed Den Woesten Heide verpachten aan ons. Een aangrenzende boerderij werd op dat moment te koop gezet. Door dit te kopen en het kopen en pachten van de andere grond konden we beginnen aan een nieuwe toekomst.
De eerste stap was gezet, één van de grootste, maar toch nog een kleine.
“Je hebt dan weer grond, maar dan moet je gaan bedenken en nu? Hoe willen je het inrichten, hoe wil je de stal hebben. Het moet toekomstbestendig zijn. We wilden op een duurzame en maatschappelijk verantwoorde manier onze koeien houden.” Inmiddels lopen we een rondje door de stallen heen. Het grootste gedeelte van de koeien staan buiten in de wei, een enkele koe zoekt de beschutting van de stal op. In de ‘bedden’ waar de koeien kunnen liggen, ligt geen stro maar zand. “Zand bevorderd de diergezondheid. Het is een natuurlijk product en zorgt ervoor dat bacteriën zich niet kunnen vermenigvuldigen.” Het is een klein voorbeeld van het dierenwelzijn in de stal, waar goed over nagedacht is tijdens het opbouwen van het bedrijf.
Rondleidingen zoals deze geeft Nicole vaker. “Het is belangrijk dat de maatschappij weet wat er op een boerderij gebeurt. Dat er achter elke handeling een reden zit. Dit was het begin van Nicole haar Kookweide. Het begon dan niet op deze plek en ook niet met deze naam. Maar op het vorige bedrijf werd het zaadje geplant. “Ik gaf daar al wat korte rondleidingen, legde bepaalde gebruiken uit en zorgde achteraf altijd voor koffie met wat lekkers. Dat vond ik al echt heel leuk, maar als het dan slecht weer was moest je zo improviseren. Dan legden we even snel wat strobalen in de schuur. Het was wel leuk, maar niet echt praktisch. Dus toen we hierheen verhuisde wilde ik een eigen ruimte. Dat ik met goed en slecht weer mensen kan ontvangen. En dat het zulk uitzicht op de melkstal heeft, is wel een hele mooie en uniek locatie, waar ik heel blij mee ben.”
Als Nicole van tevoren wist wat de verhuizing en uitbreiding met zich mee zou brengen, had ze dit project nog altijd gewild? “Ik zou het niet weten. Laat ik zeggen dat het mij grijze haren en slapeloze nachten heeft bezorgd. Nu ben ik blij dat we hebben doorgezet, maar toen we in het proces bezig waren heb ik veel twijfels gehad. Het was lastig, maar als ik dan nu weer buiten kijken naar de koeien in de wei of stal. Dan denk ik ook weer dat we een goeie beslissing hebben gemaakt.” Tijdens de corona was de Kookweide dicht en kon Nicole geen gasten ontvangen. “Ik ben heel blij dat ik daar nu ook weer drukker mee ben. Het is gezellig om mensen weer te kunnen ontvangen en workshops te geven. Ik heb het gemist en ben blij dat de aankomende tijd de agenda gevuld is met activiteiten voor de Kookweide.”