De huidige woningmarkt is een lastige. Het duurt steeds langer voordat starters een eigen huis kunnen vinden. Dit heeft tot gevolg dat jongeren langer bij hun ouders blijven wonen. Dit geldt ook voor Fleur uit Varsen. Zij is samen met haar vriend hard op zoek naar een woning in het Vechtdal, maar vooralsnog zonder succes. Daarom wonen ze nu samen in het huis van haar schoonouders. Wij volgden haar een paar weken in de zoektocht naar een woning.
Veel mensen weten niet hoe hard de huizenprijzen de laatste periode zijn gestegen en hoe laag het aanbod is. Dit bleek ook uit een van onze Straatpraat uitzendingen. Het brengt voornamelijk starters flink aan het zweten, zo ook Fleur. Zie namelijk maar eens je eigen vierkante meters te vinden op de chaotische woningmarkt.
Het is woensdagmiddag. Fleur zit aan de keukentafel en klapt haar laptop open. Terwijl ik een slok van mijn koffie neem en de kamer rondkijk zoekt ze direct naar de website van Funda, waarop huizen worden aangeboden. Het is een wekelijks patroon geworden voor Fleur. Het zoeken van een woning lijkt op dit moment soms wel een onmogelijke taak. “Ons gevoel bij de huidige situatie van de woningmarkt is gewoon super frustrerend”, zegt Fleur zuchtend terwijl ze voor de zoveelste keer Funda af gaat zoeken naar een woning, in de hoop dat er deze keer iets beschikbaar is. “Wij willen zo graag een plekje voor ons zelf, maar er is gewoon niks qua aanbod óf het is niet te betalen voor ons.”
Om die reden woont ze sinds anderhalf jaar samen met haar vriend bij zijn ouders op een boerderij. De situatie is goed vol te houden en ze worden allebei vrijgelaten, ondanks dat ze in hetzelfde huis wonen. Zo eten ze bijvoorbeeld ook met z’n tweeën. Ze leven dus redelijk langs elkaar heen, vooral omdat Fleur en haar vriend het grootste deel van de tijd de hort op zijn. Maar ideaal is natuurlijk anders.
Op de computer verschijnt in de tussentijd de beschikbare huizen in Ommen. “Ik ga nog naar school en mijn vriend volgt een BBL opleiding. We hebben daarom niet zo’n groot budget om aan een koophuis te beginnen. Het is dus realistischer om een huurwoning te zoeken.” Terwijl Fleur dit tegen mij zegt scannen haar ogen haar computerscherm. Met een moeilijk gezicht moet ze constateren dat de goedkoopste koophuizen beschikbaar zijn vanaf €179.000,-. “Dan heb je een appartementje. Als we iets willen kopen dan zou het rond de €150.000,- moeten liggen en zouden we misschien onze ouders moeten vragen om iets bij te leggen”, zegt ze.
Naast Funda wordt ook via Facebook nog gezocht, want social media is ook een veelvoorkomende plek om je huizen aan te bieden. Zeker voor studentenkamers is dit een succesvol recept. Helaas levert het voor Fleur nu ook niks op. Vertwijfeld kijk ik hoe ze ogenschijnlijk rustig de laptop weer dichtklapt. Het lijkt te wennen. Dat is misschien wel het ergste. We spreken af voor volgende week en ik vertrek, denkend aan hoe ik dat zelf ook ooit moet gaan doen. Wat zal het een opgave worden.
Een week later kijken we dus opnieuw. De laptop staat al opgestart klaar op tafel. Het geluid van het getik op het toetsenbord klinkt door de woonkamer. Hoopvol zoekt Fleur de website van Funda op, terwijl ze vertelt over wat ze nog meer probeert om aan een woning te komen. “Via-via proberen we ook in de gaten te houden of er een appartementje vrij komt. Als we iets zouden willen huren, dan zouden we maximaal voor 750 euro per maand willen betalen. Dit weten we omdat we dit hebben uitgezocht toen we gingen kijken voor een huurhuis.”
Zodoende dat de ogen van Fleur de website nu ook scannen op zoek naar huurwoningen. Het vervelende is dat ze daar al behoorlijk snel klaar mee is. Simpelweg omdat er nauwelijks aanbod is. Veel ziet Fleur in een week tijd ook niet veranderen qua aanbod. Zowel op Funda, als op Facebook. Daar was deze keer ook niets te vinden. “Er is gewoon helemaal niks vrij. Het is echt enorm frustrerend. Het aanbod is gewoon hetzelfde als vorige week. Er is niks beschikbaar en als er wel iets beschikbaar is, past het weer niet in ons budget.”
Geïrriteerd wordt de laptop afgesloten en dichtgeklapt. Zuchtend legt Fleur vervolgens de pc opzij, waarna een slok van haar thee neemt. In haar achterhoofd zal ook nog de gedachte spoken dat de vraagprijs niet de prijs is die je betaalt voor een huis. Ondanks dat er in Zwolle ook nauwelijks woningen beschikbaar zijn, kijkt Fleur met een schuin oog ook richting de grote stad om de hoek. “We willen natuurlijk graag in het Vechtdal blijven, maar mocht het zo zijn dat er iets in Zwolle vrij komt dan kunnen we dat ook nog overwegen.” Toch gloort er licht aan het einde van de tunnel. “Nu wonen we in Varsen, en daar zijn nu sinds kort plannen voor nieuwbouw. Als daar iets tussen zit dan gaan wij daar zeker serieus naar kijken of het iets voor ons is”, zegt ze zichtbaar hoopvol. Tot die tijd zal Fleur met haar vriend moeten blijven hopen op een woning die vrij komt in het Vechtdal.