Home - Vechtdal TV

DALFSEN – Na jaren van voorbereiding, plannen, bouwen én dromen is het eindelijk zover: de bewoners van Rosengaerde hebben hun intrek genomen in het gloednieuwe verpleeghuis aan De Bronstijd in Ooster-Dalfsen. Het moderne gebouw biedt plaats aan tachtig ouderen met een zwaardere zorgbehoefte en markeert een belangrijke stap vooruit in de ouderenzorg binnen de regio. “We hebben dit verpleeghuis echt gebouwd voor onze bewoners. Een plek waar ze zich veilig voelen, kunnen bewegen en vooral: waar ze zich thuis kunnen voelen,” vertelt bestuurder Margot Seip trots.

Van droom naar werkelijkheid

De eerste symbolische paal werd in oktober 2023 de grond in geslagen, maar de oorsprong van dit project ligt veel verder terug. Op 5 november 2021 ondertekende Stichting Rosengaerde een samenwerkingsovereenkomst met SAOW Vastgoed BV voor de realisatie van een nieuw verpleeghuis. De aanleiding hiervoor was de groeiende zorgvraag in Dalfsen en de noodzaak om toekomstbestendig te bouwen, legt Seip uit.

“De vergrijzing is goed merkbaar in Dalfsen, en dat betekent dat ook het aantal mensen met dementie en lichamelijke aandoeningen toeneemt,” licht Seip toe. “Het oude verpleeghuis voldeed niet meer. We wilden uitbreiden en vernieuwen, met een locatie die past bij de eisen van deze tijd.”

De zoektocht naar een geschikte locatie bleek een uitdaging. “In het centrum van Dalfsen was simpelweg geen ruimte,” vertelt Seip. “Maar toen deze grond in Ooster-Dalfsen beschikbaar kwam, midden in een woonwijk, voelden we meteen dat dit de juiste plek was. Als thuiswonen niet meer mogelijk is, willen we een prettige woonomgeving bieden. We zoeken altijd naar de beste aansluiting bij de wensen van de cliënt. Met de bouw van dit nieuwe pand kunnen we dat nu aan meer Dalfsenaren bieden.”

In de vier jaar die volgden, werden plannen uitgewerkt, bewoners en hun families betrokken en talloze bijeenkomsten georganiseerd. “Transparantie was voor ons cruciaal,” aldus Seip. “Elke stap hebben we gedeeld met bewoners, familie, vrijwilligers en medewerkers.”

Een huis dat voelt als thuis

Het resultaat is een verpleeghuis dat aanvoelt als een echte woonomgeving. Verdeeld over acht woongroepen van tien bewoners – zes voor mensen met dementie en twee voor mensen met lichamelijke aandoeningen – wonen de ouderen in kleine, overzichtelijke eenheden.

Bij binnenkomst in het nieuwe gebouw valt direct de rust op. Geluidsisolerende wanden, een prikkelarme inrichting en slimme technologieën dragen bij aan het welzijn van de bewoners. “Het oude gebouw was veel rumoeriger,” geeft Seip aan. “Hier is het stil, warm, licht en open. Dat doet veel met mensen. Je merkt het aan hun slaap, aan hun stemming – ze worden er rustig van. Ze hebben er erg veel baat bij.”

Elke woongroep beschikt over een ruime woonkamer met open keuken. “We willen dat mensen zoveel mogelijk een normaal leven leiden,” legt Seip uit. “Je hebt je eigen slaapkamer, maar het leven speelt zich af in de woonkamer. Samen koken, eten, spelletjes doen, televisie kijken – het sociale aspect is ontzettend belangrijk.”

De slaapkamers zijn bewust compact gehouden. “Wie rust wil, kan zich terugtrekken. Maar we hopen dat mensen vooral ook het gezelschap van anderen opzoeken en niet vereenzamen op hun kamer. We willen voorkomen dat iemand zich opgesloten voelt. Wij hopen zo de bewoners te stimuleren om deel te nemen aan het gemeenschapsleven,” vertelt Seip.

Alle slaapkamers hebben een eigen badkamer en kunnen volledig worden ingericht met vertrouwde, persoonlijke spullen.

Joanne Kroes, projectleider en manager zorg, benadrukt dat technologie op de achtergrond zorgt voor veiligheid. “Bewoners kunnen vrij rondlopen, maar we houden via slimme technieken in de gaten of ze zich in veilige situaties bevinden, zodat we kunnen ingrijpen als dat nodig is. Zo bieden we zowel vrijheid als geborgenheid. Een bewoner is hier geen patiënt, maar een mens met een eigen leven.”

Warm welkom

De verhuizing verliep boven verwachting soepel. In de Blauwe Bogen werden bewoners opgevangen door medewerkers en vrijwilligers. “Samen hebben we de bewoners goed vermaakt,” vertelt teamregisseur Henny Goos. “Er was alle tijd voor koffiedrinken, stamppot eten en zorgen voor zo min mogelijk rompslomp. Dat ging gelukkig heel goed!” De verhuizers van UTS Hersevoort brachten in die tijd alle grote spullen naar de nieuwe kamers.

In de middag arriveerden de bewoners op De Bronstijd, waar zij werden opgewacht door familieleden, die de kamers al zoveel mogelijk hadden ingericht met persoonlijke spullen. Joanne Kroes ving de mensen op bij de entree van het nieuwe verpleeghuis. Bewoners en hun familie sloten de dag af in de huiskamers met soep en broodjes. Toch is zo’n verhuizing nooit zonder hobbels. “Natuurlijk zijn er ook een paar bewoners die zich wat ontheemd voelen. Ze vragen zich af: ‘Waar ben ik nu?’ Dat heeft gewoon tijd nodig,” zegt Seip. “Maar kijk maar naar een verhuizing thuis: je mist je vertrouwde omgeving, je moet wennen. Bepaalde dingen zijn net even anders. We zijn nu eenmaal gewoontedieren, en de eerste tijd kost veel energie.”

Ook voor de medewerkers betekende de verhuizing een aanpassing. “We hebben veel nieuwe mensen aangenomen, woonondersteuners, die nu in een nieuwe functie werken. Dus ook voor hen is het wennen. We zijn nog bezig onze draai te vinden.” Ook Margot Seip zelf moest even wennen: “Ik rijd nog regelmatig verkeerd omdat ik naar de Pastoriestraat rij in plaats van naar deze locatie.”

Er zijn nu nog enkele kamers vrij voor bewoners van de aanleunappartementen van Rosengaerde en enkele inwoners uit de wijk. Zij zullen de komende weken naar De Bronstijd verhuizen, waarna het verpleeghuis volledig bezet zal zijn.

Reacties vanuit de gemeenschap

Hoewel de verhuizing naar het nieuwe gebouw overwegend positief werd ontvangen, waren er ook enkele bewoners die moeite hadden met de verandering. “Veel ouderen keken vroeger vanuit hun kamer naar buiten en zwaaiden naar de kinderen. Dit maakte hun dagen wat levendiger. Het is jammer dat dit in het nieuwe gebouw minder gemakkelijk is,” deelt een inwoner. Een familielid van een bewoner van Rosengaerde zegt dat zij het vooral zelf moeilijk vindt. Ze mist de momenten waarop ze met haar man naar het centrum kon lopen. “Door de afstand is dat nu moeilijker, vooral voor mensen die minder mobiel zijn.” Ook het gemis van optochten en andere evenementen, die voorheen langs het oude verpleeghuis kwamen en voor een gevoel van betrokkenheid zorgden, werd genoemd.

Seip reageert: “We begrijpen dat deze verhuizing voor sommige bewoners een grote verandering is. Het is voor iedereen wennen, en dat kost tijd. We doen ons uiterste best om de overgang zo goed mogelijk te maken, met de focus op het creëren van een veilige, warme en betrokken omgeving. We werken hard aan een plek die niet alleen goed is voor de bewoners, maar ook voor de buurt. We willen dat iedereen zich hier thuis voelt, ondanks de grotere afstand van het centrum.”

Kroes voegt toe: “We hebben goed naar de zorgen van de bewoners en hun families geluisterd en doen ons best om hen zoveel mogelijk te betrekken bij de nieuwe omgeving. We streven ernaar om de verbinding met de gemeenschap te behouden en te versterken, onder andere door de beleeftuin die we momenteel ontwikkelen.”

Een plek die leeft

De verhuizing is dus slechts het begin. Op het binnenterrein wordt momenteel gewerkt aan een beleeftuin, die straks een centrale rol zal spelen in het dagelijks leven van bewoners én buurtbewoners, en de bewegingsvrijheid van de bewoners zal maximaliseren.

“We hebben een grote tuin bij het huis aangekocht,” vertelt Seip. “We zijn die nu aan het inrichten en gaan binnenkort een grote crowdfundingactie starten om het park echt van de wijk te maken. Zo kunnen jong en oud uit de wijk samen met onze bewoners activiteiten doen of recreëren. Er komen dieren, een moestuin, bloemen om te plukken, een klein strandje en een theatertje… Alles is erop gericht dat mensen hier wonen en denken: ja, hier voel ik me thuis. Het moet hier echt gaan leven. Zo hopen we de afstand tot het dorp te compenseren met veel activiteit en betrokkenheid. Dat is een wens die ik momenteel nog heb.”

Samen leven in Dalfsen

Het nieuwe verpleeghuis maakt deel uit van het bredere project Fibula: een woonwijk waar jong en oud naast elkaar wonen. “Deze visie op betrokkenheid en verbondenheid is kenmerkend voor Dalfsen,” aldus André Schuurman, wethouder van de gemeente Dalfsen. “We zijn dan ook niet voor niets onlangs uitgeroepen tot het ‘gelukkigste dorp van Nederland’.”

Symbolisch werd in samenwerking met KuiperVastgoed een tienjarige fruitboom geplant, die in de toekomst haar vruchten zal afwerpen.

Op de oude locatie aan de Pastoriestraat blijft Rosengaerde actief. Daar worden zo’n veertig nieuwe seniorenwoningen gerealiseerd voor mensen die nog zelfstandig kunnen wonen, maar wel zorg nodig hebben. “Op twee locaties bieden we straks de mogelijkheid voor senioren om zo lang mogelijk thuis te wonen met begeleiding, en in het verpleeghuis kunnen zij complexe zorg ontvangen,” vertelt Seip.

Voor nu én later

Ook met het oog op de toekomst is het gebouw flexibel ontworpen. “Met een mooi woord noemen we dat ‘systeemonafhankelijk’,” legt Seip uit. “Zo kan het gebouw niet alleen voor mensen met lichamelijke aandoeningen en dementie worden gebruikt, maar ook voor andere doelgroepen in de toekomst. Dat is de maatschappelijke opgave van de overheid, waar wij ons ook aan willen houden. We moeten spaarzaam zijn met woonruimte in Nederland, en daarom hebben we een gebouw ontworpen dat gebruikmaakt van de nieuwste technieken en mogelijkheden, zodat zo veel mogelijk mensen daarvan kunnen profiteren.”

Met het nieuwe verpleeghuis aan De Bronstijd zet Rosengaerde een nieuwe standaard in de ouderenzorg: kleinschalig wonen, met ruimte voor menselijkheid, innovatie en vrijheid. “Deze plek is niet alleen een fijne plek om te wonen, maar straks ook een fijne plek om te werken. Ik kijk er enorm naar uit om hier samen met iedereen het gewone weer bijzonder te maken,” zegt Kroes.

“Het nieuwe verpleeghuis in Dalfsen biedt veel mogelijkheden voor mensen die zorg nodig hebben. Je kunt dicht bij je familie blijven wonen, en niet alleen dat: je kunt ook ondersteund worden door mantelzorgers en vrijwilligers die vanuit liefde of vriendschap echt een bijdrage willen leveren. Dat is iets wat we ook kennen in Dalfsen, omdat Dalfsen een enorm sterke sociale gemeenschap heeft. Samen maken wij het gewone weer bijzonder,” zegt Seip.