DALFSEN - "Het eerste woord dat bij mij opkomt, is: alles," zegt Jan Kramer over wat geloven voor hem betekent. "Ik heb Jezus op latere leeftijd echt leren kennen als degene die mij uit een diep dal heeft gehaald. Tenminste, zo heb ik het ervaren. Vanaf die dag kan ik niet meer zonder Hem."

Deze diepe overtuiging brengt Jan en zijn vrouw Sietske Kramer vrijdagavond opnieuw naar De Hoeksteen in Dalfsen. Niet voor een gewone kerkdienst, maar voor de Nacht van het Gebed die op 20 juni van 20.00 tot 00.00 uur plaatsvindt. Het is een internationale actie waarbij mensen op duizenden locaties wereldwijd de hele nacht wakker blijven om te bidden voor de meer dan 380 miljoen christenen die vervolgd worden om hun geloof. ""Dat zijn niet alleen cijfers, dat zijn mensenlevens," zegt Sietske. "Verhalen van gezinnen, van kinderen, van gemeenschappen die worden gebroken omdat ze geloven wat wij hier vrij kunnen uitspreken," vertellen Sietske en Jan, de organisatoren van de avond.

Schokkende cijfers

Voor Sietske is het geen vrijblijvende zaak. Ze heeft zich verdiept in de meest recente cijfers van de World Watch List van Open Doors, een jaarlijkse ranglijst van landen waar christenvervolging het hevigst is. "Ze hebben vijftig landen in kaart gebracht waar je als christen geen vrijheid beleeft," legt ze uit. Volgens de World Watch List 2025 van Open Doors wordt één op de zeven christenen wereldwijd geconfronteerd met onderdrukking, geweld of discriminatie vanwege hun geloof. In Afrika is zelfs één op de vijf en in Azië twee op de vijf christenen geconfronteerd met vervolging.

Jan en Sietske delen verhalen die diep raken. "In sommige landen vluchten mensen voor hun leven door open velden, zonder dat ze ergens heen kunnen, en worden dan neergeschoten," zegt Sietske. Jan voegt toe: "Die aanvallers zijn zwaarbewapend. Je hebt geen schijn van kans."

Niet alle vervolging is zichtbaar of gewelddadig. Soms is het slechts een gebaar. "In Noord-Korea herkennen gelovigen elkaar aan het buigen van een pink," zegt Jan. "Woorden zijn er te gevaarlijk; stilte en symboliek zijn alles." Sietske vertelt: "Een toerist mag daar met een kruisje lopen, maar een inwoner niet. Iemand vertelde dat hij ooit werd herkend aan het kruisje aan zijn ketting. Er was geen woord nodig, slechts een knipoog. Maar je kunt niet blijven staan of het gesprek aangaan. Dat lijkt me zó dubbel: herkenning én angst tegelijk."

Het contrast met Nederland

Het contrast met Nederland is groot. "Ik kan hier vrij geloven," zegt Jan. "Ik weet niet wat het is om te moeten vrezen. In 1975 heb ik 'ja' gezegd tegen God. Natuurlijk heb ik ook mijn twijfels en moeilijke momenten gekend. Maar Hij is altijd trouw gebleven. Dat is het fundament. Daar zing ik graag over. En als anderen dat niet kunnen, dan wil ik dat voor ze doen."

Een interkerkelijk initiatief

De Nacht van Gebed in Dalfsen is een interkerkelijk initiatief - 'een kracht', vindt Sietske. "Dit overstijgt kerkmuren. De bijeenkomst vindt plaats in De Hoeksteen, een praktisch en 'neutraal' gebouw dat leegstaat en door alle kerken gebruikt wordt. Niemand voelt zich hier een buitenstaander."

De avond heeft een duidelijke opbouw: er wordt gezongen, informatie gedeeld over landen uit de lijst, films getoond en er zijn gebedsmomenten in kleine groepen. Tussendoor is er koffie, soep en een krentenbol. Jan verzorgt de muziek. "Het zingen zorgt voor een fijne afwisseling tijdens de avond. Muziek brengt vaak zoveel over; meer dan woorden soms."

Het werk van Open Doors

De organisatie achter de Nacht van Gebed, Open Doors, helpt vervolgde christenen wereldwijd. Ze smokkelen Bijbels, bieden voedselhulp, geven trainingen en ondersteunen kerken. "Anne van der Bijl, de oprichter, reed ooit met een kever vol Bijbels Rusland binnen," vertelt Jan. "Hij werd niet gecontroleerd. Alsof God er Zijn hand over hield." Sietske: "Het is illegaal, en soms staat er dertig jaar cel op. Maar ze doen het toch uit geloof in Gods bescherming."

Bredere doelstelling

De Nacht van Gebed trekt mensen van allerlei leeftijden, hoewel de gemiddelde leeftijd iets hoger ligt. Sietske begrijpt dat. "Jonge gezinnen hebben het druk, vrijdagavond is vaak het eerste rustmoment. Maar dat betekent niet dat hun hart er niet bij is."

Hoewel het gebed zich richt op vervolgde christenen, benadrukken Jan en Sietske het bredere doel: religieuze vrijheid voor iedereen. "Iedereen moet zelf kunnen kiezen wat hij gelooft," zegt Sietske. "Wij bidden voor christenen, omdat dat onze familie in het geloof is. Maar we vergeten anderen niet. Je kunt niet alles dragen, maar wel trouw zijn aan wat je gegeven is."

Verhalen van hoop

Ondanks de zware onderwerpen zijn er ook verhalen die hoop geven. Jan vertelt er een die hem bijzonder raakte: "Bijvoorbeeld die van de zondagsschool in China. Daar kwam de politie binnen, en de kinderen moesten allemaal opschrijven: 'Ik geloof niet in God' of 'Ik geloof niet in Jezus.' Ze kregen papier en potlood, en de juf bleef voorin staan. Het was muisstil. Elk kind schreef iets, leverde het in. En wat hadden ze geschreven? Allemaal: 'Ik hou van Jezus.' De agent keek en wist niet wat hij zag. Hij is gewoon weggegaan. Daar gaat zoveel kracht van uit."

Sietske besluit: "Jezus zei zelf: 'Je zult vervolgd worden omdat je bij Mij hoort.' Het is hard, maar voor velen is het ook een bron van kracht. Vervolging maakt hun geloof vaak sterker."

Een uitnodiging

"God hoort gebeden," zegt Jan. En voor wie aarzelt: "Kom gewoon. De ervaring zelf is de beste leermeester." Sietske glimlacht: "Zoek een plek waar je je fijn voelt. Je bent welkom." Op de vraag wat de organisatoren hopen dat mensen meenemen naar huis na de nacht, besluiten ze beiden: "Dat ze thuis doorgaan met bidden. Dat ze elke dag ook bidden voor vervolgde christenen."

Vrijdagnacht zullen wereldwijd de lichten branden in kerken, kapellen en woonkamers. Er zullen liederen klinken, tranen vloeien en stille gebaren gemaakt worden. Niet als protest, maar als teken van verbondenheid en van geloof. En als krachtig gebed: dat niemand vergeten is.